تا بر آن عارض زیبا نظر انداخته ایم

خانهٔ عقل به یک بار برانداخته ایم

بر دل ما دگر آن یار کمان ابرو تیر

گو: مینداز، که ما خود سپر انداخته ایم

هیچ شک نیست که: روزی اثری خواهد کرد

تیر آهی که به وقت سحر انداخته ایم

ای که قصد سر ما داری، اگر لایق تست

بپذیرش، که به پای تو در انداخته ایم

به جفا از در خود دور مگردان ما را

تا بجوییم دلی را که در انداخته ایم

قدر خاک درت اینها چه شناسند؟ که آن

توتیاییست که ما در بصر انداخته ایم

اوحدی راز خود از خلق نمی پوشاند

گو: ببینید که: ما پرده در انداخته ایم